به نام خدا

IN THE NAME OF GOD

جمله هایی دارم که می خواهم ساده بنویسم و دیگران ساده بخوانند و ساده درکم کنند ،

i have some sentences which would like to write simply and others read simply and beleive me simply too,

نمی دانم چرا شاید به خاطر فشار زندگی و شاید حرف های نگفته که در دل مانده و هر چه

i don't know why so for the life's pressure and so untold expressions that have سbeen stayed in the heart and ever  

در زندگی غرق می شوم انگار بیشتر زخم های کاریش مرا به انزوا می کشاند ، وقتی از درد می گویم بی اختیار

bussy in life, ever it's chronic injures solitate retreat me, when i talk about the pain, involuntary

 واژه های نا امید کننده به ذهن می آید و مستاصل می شوم که آنها را به زبان نیاورم ، واین واژه جمله های ابتدایی

reminds hopless words in mind and prostrate that don't explain them. and this word reminds the first sentences

کتاب "بوف کور" صادق هدایت را برایم تداعی میکند .

of"blind owl" SADEGH HEDAYAT's book for me.

درد را از هر سو که بخوانی درد است ، و چه بد است مردی را ملاقات کنی که به نان شب محتاج است و تو در

if is readed the "PAIN" word in every side it has own mean, and so much bad meet a man who needs to his night bresd and you

آرامش و رفاه سر بر بالش نهاده و تا صبح خوابهای روان ببینی ، و بگویم و ساده بنگرم اما نه اینبار عمیقا در فکر فرو

be in the safe and convenience and your head lays on the cusion and see dreams so far moorning , and say and observe simply but no that time think

روم و جوان تحصیل کرده را ببینم که یافتن شغلی برایش سرابی بیش نبوده در حالیکه خودم را از خدا فارغ می بینم

deeply and see a young educated man that finding a job has not been but a mirage while i keep separate from GOD

 و حامیم را مخلوقی خوار و پست میدانم ، در اداره غرق در رویاهای خودی بوده و سر ماه نرسیده دستمزدی را که

and imagine my supporter as an abject creature , sink in my dream in the office and yet not finish the end of the month

بیش از حقوق واقعی است در حساب بنگرم .

watch y extraordinary salary in my account.

 بسیار ناراحت کننده است که خودم را در سایه ها گم کنم ، حقیقت را کتمان کرده و فقط به فکر خودم باشم ،

it is so much miserable that i lose myself in the shadows , hide the truth and just think about myself,

 آخر مگر به حقیقت چه شده است! از چه می هراسم ؟ شاید فکر از دست دادن هوسهای زودگذر دنیوی و راحت

what's happen for the truth! what scare from? maybe thinking about losing secular temporary temptations and

طلبی های روزانه ام مرا به این روز انداخته.

my daily indolences have been acted me.

و من خوب می دانم که دیوانگی یعنی انجام متداوم یک کار بدون تغییرات و انتظار داشتن نتیجه ای متفاوت ، ولی

and i know that "the lunatic"namely do an action repatedly without chnges and to expect different result, but

با این حال باز آن را تکرار می کنم . می دانی اخیرا واژه کمک کردن دیگر در میان مردم اعتبارش را از دست داده

i repeat that anyway. you know , recently "helping" word has been ever lost it's account between people

و ظاهرا حر ف از جوانمردی زدن بیهوده است .

and talking about  the "fair" is fruitful apparently.

حرف از تاریکی که می شود ، بی اختیار روحم در انزوا کشیده می شود و امیدهایم را تحت شعاع خود قرار می

during talking about the "darkness" my soul is retreated and impress my will and wishes.

دهد . تا تاریکی نباشد ، نور و امید معنایی ندارد و من خودرا بیشتر مستعد این می دانم که تاریکی هایم در زندگی

when there is not the darkness , light and hope don't mean and i so much susciptible that my darkness are more than hopes in the life.

 بیش از امیدهایم باشند. خیلی مانده تا خود را بشناسم و این بیش از هر چیز دیگری آزارم میدهد.

so long knowing myself and this matter bothers me more than any things.

برای دوباره احیا شدن انگیزه می خواهم ، برای اینکه فرصت زندگی را غنیمت بدانم و عمرم را در پس حسرتها

i want to be motivated for revival , for prize the opportunity of the life and don't pass my life bhind of the regrets  

نگذرانم ، من چه می دانم از خودم و می ترسم مرگ یادم کند و هنوز خود را نشناخته باشم و چه درماندگی از این بدتر که انسان خود را نشناسد.

what do i know about myself and scare of the death and havn'd already known myself and what so much disaster worst that the human dosn't know himself.

عشق به آدمی معنا می دهد وقتی که لحظه های شادت را با همه تقسیم می کنی و چه بی معنا می کند لحظه های

the love means to the human , when you divide your happy time with anyone and so musch ridiculous

تنهایی که هیچ کس سراغت را نمی گیرد و در انزوا می پوسی. درد یکی دوتا نیست از هر چه که بگویی جای

happen your lonely times when any one dosen't look for you and spoil in the solitude. the pain is not "one or two" if you talk about one , penetrates in the another place

دیگری درز می کند و آن یکی می ماند ... دنیای بی خودی شده این روزها نه دل خوش به زنده ماندنم و نه دل

and the next one is remained... the world has been unfruitful , neither to live nor to die

خوش به مردن اما امید تنها واژه موفقیت است.

yet the "hope" word is the only successful word.

بدی هایم را جز خدا کسی خریدار نیست و این درحالی است که همیشه شرمنده او هستم و چیزی در ازایش ندارم

any one dosen't buy my evils except my GOD and this happens while i am embarrassed of him and have not any thing so that deliver him.

که تحویلش دهم . هر از گاهی می خواهم با عشق و علاقه بنویسم اما پاره ای از اتفاقات ذهنم را در گیر خودش می

sometimese i would like to write lovely and intrestingly but some of the incidence involves my mind to itself.

کند و چاره ای جز بستن صفحه حوادث روزانه ام ندارم. عمر می گذرد اما دریغا ...

and there is not any solution but closing my daily events page. the is passing but pity on...

بسیار تلاش کرده ام که فارغ ازاین دنیا و مردمانش باشم اما فکر زندگی و ادامه دادنش دوباره برایم ماجرای

i have been more tried thet be seperated from this world and it's people and thinking about the life and it's progressing have been done the same circumstance.

همیشگی را رقم زده است . همیشه یک حس خوب به من اعلان می دارد که امید داشته باشم و منشا آن را جز خدا

always a good sense aware me that have the hope and i don't know it's sourse but GOD.

نمی دانم.

نمی دانم چرا ولی همیشه سخت ترین ضربه را ازکسی می خوری که خیلی دوستش داری و این همان قانون زندگی

i don't know why , but you always was hited whom so much love hers and this is the same law of the life

است و انکار ناپذیر است . برای من اثبات حقایق خیلی مشکل تر از انکار آن است و همیشه دوست دارم چشمانم را

and is undeniable. to prove the truths is so much hard for me rather than to deny them and i always close my eyes

ببندم و هیچ نبینم و یا حداقل حقیقت را نادیده بگیرم اما افسوس که نمی شود و این حقیقت است که همواره پیروز

and don't see anything or at least pass over the truth yet can not be done and this the "truth" is always winner.

می شود. گریه ام میگیرد وقتی خوبی مردمانی را می بینم که از مال دنیا هیچ ندارند و در مقابل، فخر آدمهای دنیا

i get cry when i see people's excellency of haven't any things in the world and visa versa , challenge me

پرست هم مرا به چالش می کشد وآخر سر کدامین را انتخاب کنم خوب است؟

prode of tactful people and at last which one i choice is good ?

برای دست یافتن به موفقیت باید ایمان داشت ، گاهی اوقات چیزهایی را در زندگی می یابیم که واهی به نظر می

achieving to the success must have the belief , aometime find aomethings in the life which seem unrealistic and

رسند و سرابی بیش نیستند اما اگر ایمان به قدر کافی باشد همان اکسیر کامیابیست.

aren't anything but mirage , yet if the belief be so enough, will be the same panacea of the success.

همه ما زنده ایم به خاطر هدفی که داریم وایمانی که داریم و همگی برای دستیابی به آن در تلاشیم وخداوند همیشه

all of us are alive because the goal we have and are trying to achieve that and GOD allways

پشت و پناه کسی است که به خاطر ایمانش می جنگد.

supports who is fought for his /her belife.

فاصله گرفتن از دنیای حقیقی برایم مهم است چون آن چیزی که در حقیقت پیدا می شود ممکن است در دنیای

to distance from the real world is important for me since the same thing to be found in the truth , maybe to be seemed another thing

مجازی طور دیگری به نظر آید و همیشه مفهوم حقیقت دردناک تر از انکار آن است ، تا بوده همین بوده. کاش می

in the unreal world and the truth's conception is allways most painful than it's denying , be it so , if only

شد کل دردهایم را با خوردن یک قرص کوچک پاک کنم ، اما افسوس هر چه که زمان می گذرد دردم کاری تر

i would clean all of the pains use to a little pill , but so much pity as long as passing the time , the pain is become worse

می شود و و التیامی برایش نمی یابم. خواب باشم یا که بیدار به هر حال واقعیتی است که باید بپذیرم .

and don't find any redress for it . whether or not to be slept, any way the fact that must be accepted .

دلهای ناخالص با تعیین حد و مرز از همدیگر فاصله می گیرند . گاهی اوقات که به پشت سر نگاه کنی درک میکنی

non-pure hearts take distance from each others with determining the limitation and the bound . some times , if you observe behind of yourself , will

که بدترین اتفاق در درست ترین زمان ممکن اتفاق می افتد من نمی خواهم بدبین باشم اما به خدایی اعتقاد دارم که

consider that the most worst incident happens in the best time , i don't want to be pessimistic but i beleive in GOD

اگر ذهن خطاکارم را به اعتراف وا دارم بلا شک

who supports his the most sinful of his creatures even in the worst condition . if i enforce my sinful mind to confess ,

محکوم به فنا خواهم بود ، و خداوند چگونه بنده خطاکارش را می بخشد در حالیکه من خودم را لایق بخشش نمی دانم.